Ο Tzaki δε μπορεί να γράψει για τα πάντα

Το παρακάτω είναι γραμμένο από ένα φίλο του Tzaki.

Του Tzaki του Jazz.

Πόσο γεμάτος θα ήταν ο Tzaki αν μπορούσε να μιλήσει για όλα τούτα τα "μικρά" που συναντά, σκέφτεται και αισθάνεται κάθε μέρα...

Μπα... εγώ που τον ξέρω καλά τον Tzaki σας λέω ότι συνήθως δεν τον απασχολεί καν, του αρκεί η στιγμιαία ζεστασιά της κάθε σκέψης και της κάθε εικόνας.

Δεν είναι δα κι εύκολο να μιλήσει και να γράψει για τα τρία διαφορετικά χρώματα τ' ουρανού όταν ξημερώνει, ούτε για την αίσθηση που έχει όταν κολυμπά γυμνός, ούτε καν για τις μυρωδιές της κατσαρόλας. Αυτές τις μυρωδιές που άλλοτε τον κάνουν να τρελαίνεται με το ενδεχόμενο να γευτεί το περιεχόμενό της κατσαρόλας, κι άλλες φορές του προσφέρουν την "απόλυτη στιγμή" απλά απολαμβάνοντάς τις σκυμμένος από πάνω της.

Ακόμα κι ο Tzaki πολλές φορές δε μπορεί να μιλήσει για τούτα τα πράγματα. Ίσως δε θέλει κιόλας. Γιατί ο Tzaki Jazz ξέρει. Ξέρει ότι δε μπορεί πάντα να αναπαράγει Τη στιγμή.

"Πλαντούμε στην κάθε λέξη. Βλέπουμε ένα δέντρο ανθισμένο, έναν ήρωα, μια γυναίκα, το άστρο της αυγής και φωνάζουμε: "Αχ!" και τίποτα άλλο δε μπορεί να χωρέσει η καρδιά μας. Όταν το "Αχ!" αυτό θελήσουμε, αναλύοντάς το, να το κάμουμε στοχασμό και τέχνη, να το μεταδώσουμε στους ανθρώπους, να το σώσουμε από την ίδια μας τη φθορά, πώς ξευτελίζεται σε λόγια αδιάντροπα, βαμμένα, γεμάτα αγέρα και φαντασιά"

Νίκος Καζαντζάκης