Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

Τεστ συνειδήσεως

Συναγωνιστή μου, σήμερα γράφω τούτο το κείμενο πίνωντας τον απογευματινό μου καφέ και απολαμβάνοντας δυο κουραμπιέδες. Αν σου φαίνεται παράταιρο να τρώω κουραμπιέδες ένα μήνα και βάλε πριν από τα Χριστούγεννα, μάλλον πρέπει να επανεξετάσεις τα θεμελιώδη σου πιστεύω.


Από την άλλη, αν έχεις αρκετά ανοιχτό μυαλό ώστε να κατανοείς οτι κάποιος φυσιολογικά καταναλώνει χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα όποτε τα λαχταρήσει, όμως δεν σου αρέσουν ιδιαίτερα οι κουραμπιέδες, τότε είναι προφανές οτι δεν έχεις δοκιμάσει ποτέ κουραμπιέ από το εργαστήρι του Χαραμή στη Μονεμβάσια. Μπορείς να μου στείλεις ένα ημέηλ ώστε να παραγγείλω για πάρτι σου.

Κλείνω την αναφορά μου στο υπέροχο αυτό γλύκισμα (που ξεκάθαρα διατηρεί τις ιδιότητες του ανεξαρτήτως ημερομηνίας) εκφράζοντας την απορία πώς το όνομα αυτού του ξεχωριστού ζαχαρωτού μεζέ χρησιμοποιέιται περιπαικτικά σαν συνώνυμο του δειλού, του φοβιτσιάρη και του άπειρου ( "άντε ρε κουραμπιέ" ).

Θέλω να σου ξεκαθαρίσω φιλομαθή επισκέπτη μου, οτι πληρώνω πάντα εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Το κάνω καθώς πιστεύω στην αναλογία ατομικής συμπεριφοράς και συλλογικού αποτελέσματος. Με δυο λόγια, αν δεν πλήρωνε κανείς εισιτήριο, τα ΜΜΜ δεν θα είχαν τακτικά έσοδα με αποτέλεσμα η λειτουργία τους να καθίστατω ασύμφορη. Αυτό πιστεύω οτι πρέπει να σε πείσει να πληρώνεις κι εσύ εισιτήριο κάθε φορά που επιβαίνεις σε κάποιο από αυτά τα μέσα. Διαφορετικά, αυτόχρημα μεταμορφώνεσαι σε παράσιτο του συστήματος. Καταναλώνεις χωρίς να προσφέρεις, είσαι άξιος περιθωριοποίησης και δεν δικαιούσαι να απολαμβάνεις καμιά υπηρεσία κοινωνικής ωφέλειας.

Μπορείς να στραβομουτσουνιάσεις αγαπητή μου διαβάζοντας τα παραπάνω. Έχουν πει για μένα οτι είμαι αυστηρός αλλά δίκαιος. Σωστά και τα δύο. Έχουν πει επίσης οτι έχω μεγάλη καρδιά. Έχω. Και γι' αυτό δεν αφορίζω κανέναν μονάχα επειδή διαφωνούμε σε θέματα κοινωνικής αλληλεγγύης και στην αξιολόγηση της κοινωνικής συπεριφοράς. Απλά, στα παραπάνω έχω δίκιο και όποιος διαφωνεί έχει άδικο.

Για να σου αποδείξω όμως οτι δεν κρατάω κακίες και οτι εξετάζω το ζήτημα απ'όλες τις πλευρές, θα προσφέρω μια σύντομη μαθηματική ανάλυση σχετικά με τη σχέση της αξίας του εισιτηρίου και του προστίμου που καλείται να πληρώσει ο παραβάτης. Το σύνηθες πρόστιμο για κάθε μέσο ανέρχεται κάπου ανάμεσα στο 20πλάσιο και στο 60πλάσιο της τιμής του εισιτηρίου. Ας θεωρήσουμε μια μέση τιμή, πχ. το 40πλάσιο.

Πολύ απλά, αν χρησιμοποιείς την υπηρεσία καθημερινά (έστω, πολύ συχνά) και η πιθανότητα να ελεγχθείς είναι μικρότερη από 1 στις 40 για κάθε διαδρομή που κάνεις, τότε είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι δεν σε συμφέρει να πληρώνεις εισιτήριο ποτέ.

Η προσωπική μου εμπειρία μου δείχνει οτι σε καμια περίπτωση δεν ελέγχεται κάθε τεσαρακοστός επιβάτης. Θα έλεγα κάπου κοντά στον κάθε πεντακοσιοστό. Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις, αν κάνεις 500 δρομολόγια θα ελεγχθείς 1 φορά. Με εισιτήριο 80 λεπτά του ευρώ, θα πληρώσεις 400 ευρώ συνολικά για τα δρομολόγιά σου. Αν όμως ποτέ δεν αγοράζεις εισιτήριο, θα πληρώσεις μια φορά 32 ευρώ. Μπορείς νεοφώτιστε επισκέπτη να κάνεις μόνος τους υπολογισμούς σου.

Το μόνο σίγουρο είναι οτι οι φορείς που διαχειρίζονται τα δίκτυα των ΜΜΜ στην Αθήνα αφήνουν το πράγμα στην προσωπική κοινωνική συνείδηση του κάθε επιβάτη. Αν δεν είσαι βέβαιος για τη δική σου, απάντησε σε αυτή την ερώτηση: Αύριο θα πληρώσεις εισιτήριο στο μετρό;